Miazga to żywa struktura zęba, w której znajdują się naczynia krwionośne i nerwy. Odżywiają one i unerwiają tkanki wewnątrz zęba. Miazga zęba może ulec zakażeniu przez drobnoustroje chorobotwórcze, powodujące w jej obrębie stan zapalny. Zawsze wymaga on leczenia! Ekstyrpacja i dewitalizacja zęba to dwa różne zabiegi, których wspólnym celem jest usunięcie miazgi chorobowo zmienionej, zainfekowanej drobnoustrojami z kanałów zęba. Poniżej znajdziesz informacje związane z cechami, jakimi wyróżnia się dana metoda leczenia.
Dewitalizacja miazgi
Dewitalizacja to starsza, mortalna metoda,dzieląca się na poszczególne etapy leczenia.Podstawą tej techniki jest zatrucie miazgi zęba, trwające łącznie nawet do kilkunastu dni lub dłużej. Do następnych etapów leczenia kanałowego drogą dewitalizacji należy usunięcie tkanki, tworzonej przez już przez martwą miazgę zęba.
W czasach, kiedy znieczulenie miejscowe było mniej skuteczne niż obecnie, ból odczuwany w trakcie leczenia metodą dewitalizacji był podczas zabiegu elementem diagnostyki i pozwalał lekarzowi ocenić, czy zainfekowana bakteriami miazga została usunięta w całości z kanału zęba. Nie można się zatem dziwić, że wielu pacjentów, którzy zmuszeni byli przejść zabieg dewitalizacji zęba, do tej pory odczuwa strach przed leczeniem kanałowym.
Na czym polega dewitalizacja zęba (miazgi)?
Leczenie kanałowe metodą dewitalizacji polega na nałożeniu na obnażoną miazgę zęba preparatu zawierającego paraformaldehyd, powodujący stopniowe jej obumieranie. Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym.
Niestety po zaaplikowaniu preparatu proces zatruwania żywej miazgi zęba generuje ból trwający od kilku godzin do nawet kilku dni. Wymaga to najczęściej stosowania leków przeciwbólowych. Kolejny etap tego leczenia to usuwanie martwej miazgi i wypełnienie kanałów.
Leczenie zęba tradycyjną techniką wymaga sporo czasu – w ciągu przynajmniej dwóch tygodni miazga zęba obumiera, co wymaga od pacjenta nie tylko odporności na ból, ale i cierpliwości w związku z koniecznością zaplanowania kolejnych zabiegów związanych z koniecznością usunięcia zainfekowanej miazgi zęba.
Ekstyrpacja miazgi
Ekstyrpacja to obecnie zalecana (z niewielkimi wyjątkami) metoda leczenia endodontycznego chorobowo zmienionej miazgi zęba. Poprzedza ją badanie kliniczne i diagnostyka radiologiczna. Zabieg ekstyrpacji miazgi zaleca się jako metodę leczenia kanałowego mogącą ochronić pacjenta przed zatruwaniem miazgi.
Zabieg najczęściej odbywa się w znieczuleniu miejscowym, ale w określonych przypadkach i na życzenie pacjenta może być wykonany w sedacji. Niezależnie od zastosowanego znieczulenia standardem jest całkowita bezbolesność zabiegu. Ta nowoczesna metoda leczenia zębów świetnie „przeciwstawia się” tradycyjnej metodzie uśmiercania miazgi.
Na czym polega ekstyrpacja miazgi? Nowoczesne leczenie kanałowe
Leczenie kanałowe metodą ekstyrpacji endodonta przeprowadza przy wykorzystaniu mikroskopu, pozwalającego na bardzo precyzyjne opracowywanie kanałów zęba. Endometrem lekarz dokładnie określa długość kanałów, co również przekłada się na wysoką precyzję działania i skuteczne, kanałowe leczenie zęba.
Używając koferdamu endodonta izoluje obszar leczonego zęba od środowiska jamy ustnej w celu wykluczenia możliwości przeniknięcia drobnoustrojów do opracowywanych kanałów zęba. W trakcie ekstyrpacji miazgi wykonywane jest obfite płukanie oczyszczanych kanałów zęba preparatami antyseptycznymi, by ograniczyć rozprzestrzenianie się bakterii z usuwanej w tym czasie miazgi kanałowej.
Lekarz endodonta wykonujący leczenie kanałowe szczelnie wypełnia kanały na całej ich długości aż do wierzchołków, weryfikując ten etap diagnostyką radiologiczną. Ostatni etap przy zastosowaniu ekstyrpacji miazgi to wypełnienie kompozytowe oczyszczonych i odkażonych kanałów.
Ekstyrpacja miazgi zęba to bardzo precyzyjna metoda leczenia, wykluczająca przy prawidłowym wykonaniu możliwość wystąpienia powikłań charakterystycznych dla dewitalizacji, czyli niepełnego usunięcia zakażonej miazgi i pozostawienia ogniska zapalnego w organizmie.
Leczenie kanałowe nowoczesną metodą ekstyrpacji nie niesie zagrożenia skutkami działania toksycznego preparatu używanego do uśmiercania miazgi. Skutki te dotyczą nie tylko okolicy zęba i przyzębia, ale także całego organizmu. Do tego ten sposób leczenia nie wiąże się z bólem zęba, gdy trwa etap zatrucia miazgi.
Doświadczenie lekarza endodonty i niezbędne wyposażenie gabinetu
Endodontyczne leczenie patologicznie zmienionej miazgi zęba poprzez zabieg ekstyrpacji przy użyciu mikroskopu i innych nowoczesnych urządzeń, wymaga wysokich umiejętności od lekarza stomatologa. Drogą do ich nabycia jest specjalizacja z zakresu endodoncji i stosowne kursy.
Aby móc przeprowadzać zabiegi leczenia metodą ekstyrpacji konieczne jest także odpowiednie wyposażenie gabinetu w wysokiej klasy aparaturę, łącznie z urządzeniami przeznaczonymi do diagnostyki radiologicznej. Umożliwia to lekarzowi przeprowadzenie zabiegu ekstyrpacji podczas jednej wizyty (stomatologowi kanałowe leczenie taką metodą może zająć zaledwie kilkadziesiąt minut), którą pacjent powinien wcześniej zaplanować z lekarzem endodontą. Konieczność przedłużenia leczenia mogą spowodować bardziej skomplikowane przypadki, powikłane zapaleniem tkanek okołowierzchołkowych i dużymi zmianami martwiczymi. Drobiazgowe usunięcie miazgi pod mikroskopem pozwala ponadto ograniczyć ryzyko, że konieczne będzie powtórne leczenie kanałowe.
Pewien wyjątek w metodyce leczenia patologicznie zmienionej miazgi zęba stanowią dzieci. W części przypadków konieczne jest przeprowadzenie tzw. amputacji przyżyciowej, czyli pozostawienia części miazgi. Zastosowanie tej metody wymaga konsultacji doświadczonego lekarza endodonty.
